Yarın Onsuz Ama Aynı Yarında Oda Sensiz.

Yarım kalma korkusuyla başlar
Sevdalının son hikayesi.
soğuk ve yağışlı havaların
kükürt yağdığı otobüs durakları
Kalma gitme arası sevdamın uzaklığı
Talih bazen kör bazen keskin bakışlı
Anne duruşunda şehrin hüzünlü yakarışı
Kahve falına hazırlanış
geleceği görme çabası insanların
bir bakıma geçmişini karalaması
gördün de ne oldu sorusu aklımda ve
sinsi bir gülüş çehremi sarmalayan

Tezgahtar biz yakınlaşınca
hep aramıza girerdi.
Oysa ondan uzaklaşmadan da
sevebilirdim seni..
Satın alma gücümün sevdam kadar
zorlaştığı zamanlarda..
Ben bakıp görmek isterken
sen kaçıp giderdin
bir insan gözüyle görülemeyecek
belki buğulu seçelibilecek yerlere

Kaderin elinde olduğu sanısı bazı insanlarda
bazısında onu değiştirme çabası
oysa ben hiç değiştirmedim yazılanları
öyle bir huyum yoktu
ilk okulda bile yanlış yazdığım coğrafya terimlerinin
üzerini çizerdim..

Durma koşma arası sevdamın uzaklığı
hızlanmak yoruyor insanı sensizken
sen ciğerlerimden içeri giren
bir kimya terimi yasa garantisinde.

Küçükken misafirliğe gittiğim teyzenin
oysa değeri verdiği şekerler kadarmış
insan küçükken küçük kıyaslar yaparmış
büyüdüm öldü teyze
ben büyüdüm diye sandım
üzüldüm, sonra bana küçüklüğümü hatırlatan
annem, kalp krizi ve astım dedi
rahatladım, insanlığımı rafa kaldırdım.

Kaldığım yerden devam edemiyorum
beni mazur gör
kaldım çünkü çıkamıyorum
bütün unsurlarını seferber etmiş memlektim
çıkmak isteyen birilerini arıyorlar biryerlerden.

Oldum olası sevmezdim matematiği
öğretmenimin attığı tokattan belki
belkide eski medeniyet fobisi.
Oysa benim sen gittiğinden beri
işime yarayan bir o oldu.
Seni kendimden çıkardım
sıfır kaldı.
Dedim ya biz aynıyız diye,
bak sümerlede anladı..

Halının üzerinde nil deseni
Birde kayık,yalnız fark ettiğim
kayık boş, kimsesiz..
Halının satıcısı belki o kimse
sizsiniz diyor.
kanmaya hazırım bir yabancıya
bilsem ki nil sana akıyor.

Gülüşünü duyar gibiyim
eski bir türk filminde yılmaz güney
birilerine racon keserken
kemal sunal eşolueşşek derken.

Git, nereye gidersen git.
ama fazla uzağa değil
otobüsle ulaşabileyim sana
ona param yetişiyor
uçağa binmeyi yediremiyorum
mutluluğu çağrıştıran fiilleri
sensiz yapamıyorum...

Bir pazartesi sabahı işe gidiyor insanlar
pazardan kalmışlar
üzerlerinde taze sebze kokusu.
Elleri insanı çağrıştırıyor
ama gülüşleri değil
çünkü gülmüyorlar, güldürenin
çok olduğu memleketimde.
Ressamlar boyalarını işportadan uyduruyor
tualleri hiç sorma
sen gittiğinden beri
sanat yapan eller, esersiz kalmış.

Takvim yaprakları bir dünü bir yarını
gösteriyor penceremden içeri giren
rüzgar yardımıyla..
Niyeyse dün'e çarparken hızlanıyor rüzgar
Bir an açıp, geçiyor
Hatırladım dün sen gitmiştin.
Bak rüzgar bile yediremiyor.
Yarında uzun uzun kalıyor
kuytu odamdaki serin rüzğar.
Uzun uzun kalıyor ve diyor ki;
Yarın onsuz ama aynı yarında
oda sensiz.