Yarın Olmadan... Şiiri - Mehmet Bulut

Zümrüt yeşili gözlere
degince kevser berraklığının duygusunda.
Acem şekeri, urfa tütünü
evvela izzet dayının baycan sakızlarının çocukluğunda
eğilip güneşe bir tutam koku aldığında,
berdoş bir dost gülümsemesine hasret...
virane bir benlik,
kayıp bir kimlik
ve soluk bir ten olur rüzgar...
Her bir oktavı notanın
ölçerken diyafram kasım,
kör düğüm olur bu bitmez serenat...
Kederini zılgıta çalan
korkusunu ıslığa, usunu şiire döken
dökük, bitik, yönsüz
en çok da
yazık bir hayat...

Ama sen korkma
yeniden uçur martılarını
mevsimini yitirmiş sahillerime...
''yarın olmadan...'' diyordum
bu gün dünden kalan
bir
''yarın olmadan...''