Yarın ki Ölüm Şiiri - Nisa Solmaz

Bugün evimize gelenlerin dediğine göre ölmüşüm.
Oysa yarın, yapacak o kadar çok şeyim vardı ki…
Sen bunlara rağmen gelip bana “öldün” diyebilir misin?

Yorganım hâlâ bana sarılmak için sıcacık bekliyorken,
Yastığıma saçlarımdan birkaç tel yeni düşmüşken,
Masamdaki kitabın arasında ayracım hala devam etmem için duruyorken,
Hayatımda hiç duymadığım bir kelimeyi öğrenmem gerekiyorken
Gelip de bana, gerçekten “öldün” diyebilirler mi?

Kirli sepetinde ki çamaşırım daha dün atılmışken
Diş fırçam yeni yıkanmış,
Bornozum hâlâ nemliyken…
Islak gömleğim yarın giyilmek için kurumayı bekliyorken
Kim bugün bana “öldün” diyebilir?

Ayakkabım kapı eşiğinde duruyorken,
Tabağım tezgâhta, onu makineye koymam için bekliyorken
Ve yarın için arkadaşlarıma verdiğim sözler varken…
Nasıl gidebilirim hayattan?kim karşıma geçip de;
“Artık ölüsün sen” demeye cesaret edebilir?

Daha ben masamda ki çiçeği sulayamamışken
Sokakta ki bir kediye mama almam gerekiyorken
Günlüğüme bugün nelerin olduğunu yazacakken
Bir de anneme yığınla anlatacak anılarım varken
Ölmeyi inatçı bir çocuk gibi kabul edebilir miyim?

Bugün ölmüşüm güya…
Oysa yarın yapacak,diyecek daha çok şeyim varken…