Dağ yerinden oynar
deniz kabarır,
Tutuşur yüreği
kurtuluş özlemiyle
zincire vurulu aslanların,
Siz destanınızı
kendi dilinizce söyleyende...
Toplanır saflarınızda
şehirler- köyler,
okullar- tarlalar,
işlikler- atölyeler
Yırtılır bağrı göğün,
Şimşekler çakar beyninde
emeğe el koyanların
siz kavgaya girende...
Ne hastalık kalır
ne çıplaklık,
Ne işsizlik kalır
ne açlık,
Kabarır toprağın bağrı
ağac meyveye durur,
Giyinir kızıl gelinliğini
körpe bir kiz gibi vatan,
Yağar üstümüze mutluluk
Yıldızlar iner gökten
siz karanlığı yenende...
Öyleyse yaşamı yaratan kuvvet
Öyleyse güneşin kızları- oğulları
Öyleyse kahrın ve cefanın işçileri
İndirin şalteri
çıkın sokağa
elinizde bayrak
yer- gök inlesin!
Balyoz ayaklarınızı
vurun toprağa
karşınızda düşman
tir tir titresin!
Sesiniz gür çıksın
adımlarınız sert,
Kırın kollardaki
paslı zinciri,
Ateşleyin öfkenizi
atılın öne
Karanlık günler
yok olup gitsin!
Kayıt Tarihi : 28.2.2005 01:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
taşa söylesen çatlar. Yüreğinize sağlık Mehmet bey..
Dostca kalın..
TÜM YORUMLAR (11)