Yarın görüş günü... Şiiri - Cafer Yılmaz

Nasılda beklerim o saatleri bilirmisin?

Doğumu yaklaşmış bir bebeğin telaşında geçmek bilmez gece...

Ateşli sayıklamalar başlar...Adın dilimde hece hece...

Adettendir bilirsin, geçen her güne atılır duvara bir çentik.

Ben görüş günlerini kazıyorum

Gördüğüm her gün kardır diyerek.

Yarın görüş günü...Unutma emi! ..

Kaderin kimi nerde, nasıl köşeye kıstıracağı bilinmez.

Herkes farklı nedenden burada...

Mesela çaycı İsmail’imiz var,

Haciz gelmiş borçlardan...

İsmail’in de haczedilecek bir şeyi yok...

Tutmuşlar hayatından, tıkmışlar içeri.

Mehmet Amcamız var.Kuru bir iftira kurbanı.

Sorduğumuzda sadece bunu söylüyor.

Bir de güzel bir bayanın fotoğrafı nereye gitse elinde.

Gündüz onunla volta atıyor, konuşuyor,

Gece onunla yatıyor.

Ha bir de Çaylak Necmi’miz var, görmelisin...

Anlamsızlar çöplüğünden düşmüş buraya...

Tam bir şeyleri anlamaya kalkmış, tıkmışlar onu da...

Çok genç görsen; “ Abi..! ” diyor,

“Ben hiç aşık olmadım...Sevmedim...”

“Buradan çıkarsam vaktim kalacakmı bunları yaşamaya? ...”

-son nefesine kadar sevebilir insan-

Beni sorma...Neden buradayım, biliyorsun...

Yırtıp attığım takvim yaprakları değil de

En çok duvardaki hayallerim az göründükçe gözüme

Nasıl bir yumruk iniyor bilemezsin göğsüme...

En hızlı otobüse bin yarın,

En erken kalkanından olsun.

Çiçekçiye takılıp ta vakit geçirme,

Bildiğin en kestirme yollara vur kendini...

Yarın görüş günü....Unutma emi! ...

Sabah olmaz artık yine.

Dön o yana, dön bu yana.

Bir şey değil yazık olacak alt ranzada yatana.

Tahliye günü bile müjde olmaz adama

Seni bir gün alabilme ihtimalim koluma.

Kısıtlı bir zamanda,

Kısıtlı bir mekanda...

Sabah güneşinden önce görebilmeliyim seni.

Bir tutam gökyüzü avuçlarında,

Rüzgarın kokusunu duymalıyım gezinirken saçlarında.

Teninde bahar,

Dudaklarında gonca gonca gül kokusu olmalı..

Ve hala titremeli elin, elimi tuttuğunda.

Ben görüş günleri kadar yaşıyorum içerde..

Geri kalan beyhude....

Yarın görüş günü...Unutma emi! ...

10/10/2006