Yarin Gittiği Gün Şiiri - Kadir Aslan

Akşam olur kapanır kapılar,
Sessizliğe bürünür yapılar,
Altın, gümüş, mücevher, takılar
Geçmez olur, yarin gittiği gün.

Yardır sessizliğin tek çaresi,
Sızılar yüreğimin yaresi,
Dolu ambarın azgın faresi
Gelmez olur, yarin gittiği gün.

Gece son bulmaz, yanlız kalmakla
İstersen sofranda bal parmakla,
Dertlerim tükenir mi yazmakla?
Bitmez olur, yarin gittği gün.

Zenginlik fayda etmez bu derde,
Yarim vardır baktığım her yerde,
Ocaklar tüter bütün evlerde,
Tütmez olur, yarin gittiği gün.

Sevgiyle aydınlanır eviniz,
Durmayın sizde hemen seviniz,
Güler durur mutluluk deviniz,
Gülmez olur, yarin gittği gün.

Gün doğmaz, penceremden odama,
Acıyın çaresiz bu adama,
Pis duvarlara boya badana
İşlemez olur, yar gittiği gün,

Zehir olur yıllar akar gider,
Arkadaşımdır hüzün, gam, keder,
Benim biçare gönlüm derbeder
Yakılmıştır, yarin gittiği gün.

Yağmur yağar, ıslanır sol yanım,
Senle doludur damarım, kanım,
Yanlız geçen gecelerde canım
Sıkkın olur, yarin gittiği gün.

Gelir mi artık giden mutluluk?
Gelmesede beklerim her kuşluk,
Kesintisiz aka gelen musluk,
Akmaz olur, yarin gittiği gün.

Sevgidir hayatın temel taşı,
Hiç durma güzel ile taş taşı,
Has sofraların ekmeği aşı,
Yenmez olur, yarin gittiği gün.

Bu acıyla erir sabır taşı,
Sürekli akar gözümün yaşı,
Açık alnımın eğrilen başı,
Kalkmaz olur, yarin gittiği gün.

Giden yarimi ikna ediniz,
Makbule geçer böyle etmeniz,
Üzgün gönlümdeki engin deniz
Coşmaz olur, yarin gittiği gün.

Unutulmazsın ciddi ve kesin,
İsterse elâlem deli desin,
Melek misin, şeytan mısın nesin?
Bilinmez olur, yarin gittiği gün.

Ne vakit bitecek korkunç elem?
Kavuşacaksam; dağları delem,
Dertlerimi yazan masum kalem,
Yazmaz olur, yarin gittiği gün.