Yanlızğımın içinde kıramadığım bir sensin nedense,
Davetsiz misafir gibi çöreklendin gönül evime,
Olsun, bir seni aklıma sardığım,
Gece senle güzel, bir hüzzam şarkı dilimde.
Bu kadar ümitsiz olmamıştım,
Gemilerin sesiz limanı terkedişi gibi,
Bir dalgada kırılan onurum şimdi.
Bir de aklımda İbrahim Sadri,
Adam gibi...
Ben zaten seni hiç sevmedim ki,
Olsun...
Ben zaten hep bu haldeydim ki.
Bak son kuşlarda ufukta bir iz bıraktı,
Mazimiz gibi,
Sen unuttun mu?
Benim iki elim kelepçeli, hasretin dört duvarı arasında,
Halen dizlerimin üstündeki son an, niye aklımda?
Uzattığım o yüzük şimdi dolabımın üst rafında.
Ara sıra aklımda,
Hiç gitmeden bakışlarım takılır,
Aynı mazi aynı yarın gibi...
Bu günlerde caddelerde başı boş dolaşıyorum,
Ellerim cebimde nedense eski bir alışkanlık,
Küçük çakıl taşlarını tekmeliyorum,
Bir akşamın içinde yalnızlığımı yaşıyorum.
Oysa sen hiç gitmemişsin,
Hep yanımda, yakınımda,
Şah damarı hizasında.
Kokun burnumda,
Saçların hala esen rüzgarla yüzüme vurur,
Ve hala elinin tesiri altındaki ellerim,
Umutsuzluğa sarılır.
Acaba gece mi yanlız ben mi?
Ya da şimdi limandaki gemi çoktan gitti mi?
Ha bi de son tren hala garda bekliyor mu ki?
Benim seni beklediğim gibi...
Olsun bu anı da senle yaşamak güzeldi,
Sen yanımda olmasan da,
Galiba biz hep birbirimizin yalnızlığına sarılmışız.
Aynı denizdeki dalga gibi,
Biri çekilir kıyadan, diğeri çekilmenin üstünden atlar.
Her yalnızlığın sesi gibi,
Kulakta kalır bir tını sesi.
Şimdi ben senden çekiliyorum,
Bir yarın gibi.
İçimizde bıraktığımız hüzünleri,
Artık sana emanet bıraktım.
Sorarsan yalnızlığına beni,
Bir akşamın içinde hayal ettiğimiz yerdeyim,
Adresi sana söylemiştim,
Yarın gibi...
Ve şimdi elveda demenin tamda vakti...
Elvada...
Şimdi...
Kayıt Tarihi : 7.7.2020 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!