Sensizlikte yoksuldu,suskun bacalar,
Terkedilmiş yer gibi yarin evleri.
Virane bahçesinde,solgun yoncalar,
Dertlerinden sel gibi yarin evleri.
Yıkılmış duvarlarda parmak izlerin,
Anı oldu kalbimde,yarin evleri.
Avlusunda,kaybolan güzel seslerin,
Hasret doldu kulakta,yarin evleri.
Bakıyordun sessizce,nerede yoksun,
Arıyorum odanda yarin evleri.
Gözümdeki güneşsin,ömrümde sonsun,
Beklediğim tek durak yarin evleri.
Sokaktaki kokunu getirdi kuşlar,
Yokluğunda meskenim,yarin evleri.
Çok acıdır,gözümde dinmiyor yaşlar,
Daldığımda donuyor,yarin evleri.
İsyanıma son noktam,biterim gayrı,
Elveda şirinime,yarin evleri.
Kaderimde yazı bu,yolumuz ayrı,
İçimdeki tek sızı,yarin evleri.
Kayıt Tarihi : 18.1.2010 00:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yar terk edip gittikten sonra arda kalan ve bana sadık olan dilsiz hatırası. Yarimin evleri,bastığı yerleri,kısaca heryeri...O evin bana karsı bir suskunluğuna yazıldı bu eser.Gitmeler zor,bekleyenler için...
![Ali İhsan Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/18/yarin-evleri.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)