Günlerden arife
Bayrama bir gün kala.
Yeni alınmış ayakkabılar
Siyah beyaz hemi de kösele
Almıştım yirmibeşe
Geçen bayramdan kalma pantolonum var
Ütüsüz giyemem ki
Ütü de bulunmaz terziden başka yerde
Bulsan bile içine kömür koy üfle ha üfle.
Değzemezdi bu külfete,bir pantolon için
Ama ne olursa olsun
Ütülenmeliydi.
Aklıma bir fikir geldi.
Akşam oldu
Her zamanki gibi
Yatağım yere serildi.
Ne divan,ne sedir ne de bir çekyat var.
Toprak tabanla yatağım arasındaki kilimin üstüne
uzattım pantolonu,birazcık da su serptim.
Nemli olunca gayrı
Belki daha belirgin olur çizgileri.
Yatak da biraz eğri,
Eskimişti pamukları.
Sabah oldu
Sevinçle kalktım
Ayakkabılarım baş ucumda
Ya pantolonum
Nerde?
Unutmuştum yerini
birazcık bocaladım.
Hatırladım birden yatağın altında olduğunu
Telaşlı telaşlı kaldırdım döşeği
Biraz da ıslanmıştı.
Oh be pantolonum!
Bİraz kırışmış olsa da
Çizgiler belirgindi,'ütülenmiş'.
Birazdan sabah kahvaltısı
Amcamlarda yenilen Kuru fasuyle,pilav
Yanında bir de mutlaka hoşaf
Her bayram böyle olur.
Bu bayram da vardır mutlak.
Dediğim gibi oldu.
Eller tektek öpüldü.
Büyükler de gözlerden.
Yenildi kahvaltıda yemekler,
Arkasından çay,
Sırasıyla gidilirdi komşulara
Yakından ırak olanlara,
Kapılar çalınırdı birbir
'Bayramız mübarek ola'
'Sizin de balam'
Çocuğuz ya
Kimisi verir kavurka, biraz da kuru üzüm yanında.
Kimisi iğde veya akideli şekerleme
Hele kağıtlı şekerleme verirlerse.
Tüm çocuklar damlardı hemen o adreslere
Ayrım yapılmazdı komşular arasında
Dedim ya
Tek tek, tüm evler
Sırasıyla...
Akşam olur
Herkes evine,
Varsa anasının, babasının yanına...
Kayıt Tarihi : 3.8.2006 16:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğumun bayramları
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!