Baba yarın sensiz bir anneler günü yine
Sen toprağın bir karış altında hayatsızsın
Hediyeli ama mutsuz kadının toprağın üstünde
Biz pek kutlamak istemiyoruz aslında, sen anlarsın
Üzülüyor, üzülüyorum, üzülüyoruz, içi, içimiz eriyor işte
Yokluğun diline vuruyor annemin özlemin su yeşili gözlerine...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta