bazen,
çürütülmüş bir ağrıdan,
tespih çekiyorum.
tane-tane, günlerimi birbirine vurarak.
yarın çoğalır sanıyorum ki her biri,
akşamdan kalma günaydın gibi başlıyor.
kim bu alaca karanlık.
daralıyor ruhum. delirecek.
bazen,
yüreğimi darbuka yapıp,
dolaşıyorum sokaklarda.
zılgıttan duvarlar yırtılmaz ki.
susuyorum, üşüyorum,
dövüyorum biraz daha yüreğimi.
cambazın ayak yarası gibi,
sızlıyor parmaklarım. sızlayacak.
bazen,
bir kale kuruyorum kendime,
seyrediyorum kentinizi.
görünmez olmuş sizden.
bilmem ıslak bir mendille,
silen çıkar mı sizi bu kentten.
bazen mimarını asar
kale burçlarından. asacak.
05 Kasım 2000 Pazar
Öner BağçeciKayıt Tarihi : 15.12.2004 10:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!