Yarimsin, yurdumsun

Cahit Külebi’nin anısına

Canlara can, aşıklara canansın
Ağlayan yaşlı gözlere, devasın
Hasret çeken sevdalılara, yarsın
İçimdesin, benimle ben olansın

Tarih kokuyor, toprağın ve taşın
Koca medeniyetlere, aynasın
Üstünde bayrağım, gür dalgalansın
Layıksın her ünvana, vatanımsın

Emin ol, seninle güldüm, büyüdüm
Bağrında, çocuklar gibi özgürdüm
İlk kez, toprağında dolaştım, düştüm
Yarimsin, yurdumsun, budur ödülüm

İsmin Anadolu, Cennet vatanım
Azizdir toprağın, fedadır canım
Nasıl olur? Sensiz benim ahvalım Anadolu’sun, sensin başlar tacım

Rüyada sanki, insan toprağında
Kuzey, güney, doğu ve batısında
Eşsiz mavi denizler, etrafında
Neler yok ki, dağ ve ormanlarında

Hanları, hamamları, surlarıyla
Camiler, müzeler, saraylarıyla
İmaret, medrese, külliyeleriyle
Örnektir memleketim, kültürüyle

Zengin mutfağı, geniştir sofrası
Doyum olmaz hiç, yemeklerin hası
Her şehrin, kendine özgü tatlısı
Memleketim, dünyalar harikası

Konukseverdir, bütün insanları
Meşhur, yöresel folklör oyunları
Sevecen, güleryüzlü simaları
Şirindir, köyleri, kasabaları

Yeryüzünde yoktur, senin bir eşin
Beşiğisin sen, medeniyetlerin
Tarihte büyüktür, söylenir yerin
Canısın, kanısın, Mehmet Ali’nin

(2010)
Mehmet Ali Çelik