Yarımından İkizimdir Şiiri - İbrahim Yay

Sessiz bir geceyim, kendim ile beraberim,
Uzakta olduğun kadar kalsan da yanımda...
Değil sevgi beni bulmaya çalışan ilk kavram,
Sonunda kavuşsak bile hayat kendi yolunda.

Hep anlaşılması zor olan basitin ardında kaldı...
Denedikçe çözümü bulmayı tuzağa düşüyoruz.
En başta aslında yaptıklarımızın bir sebebi vardı,
Öylece baktıkça sadece aynı şeyleri görüyoruz...

Faaliyetsiz bir neslin suskun bakışlarına kaldık.
Korkak, ürkek, hassas düşüncelerde bittiler bile.
Sonunda anlıyoruz ki kendi mezarımızı kazdık;
En önemli şeylerde gençlere güvendiğimizde...

Uzunca yolculuk ne yürüyorum ne de duruyorum.
Aklımıza geldikçe ucunu bile göremediğimiz yollar,
Herkesin sonunda istediğini bulacağını umuyorum,
Umdukça sadece, unutmuş bile azrail peşimizi kollar.

İyi dinle, ha ben ha sen yapmışsın, yapmamışsın...
Arada bir çizgi var her zaman mutlaka esgeçeceğin.
Duygularını bırakıp da mantıklı olduğunu sanmışsın,
İki kişilik hayatını elinde olan tek parçasıyla yıkacağın.

Zoru zorbadan beter benzetmenin bütünlüğü kadar,
Yeri gelir en küçük parçanı bile paylaştığın yarar,
Gelir, 'yaşıyorsun bu hayatı' diyenlerin sözleri de kırar,
Yutkundukça tıkanan sessizliğin seni içinden parçalar.

Ben heceyim diyelim, hatta deyip geçelim mısraya...
Şöyle bir fiske vuracağın zaman bile ben belli eder,
İzimi göremeyeceğin kadar temizim boş sayfanda,
Bana yaşatıp yarattıkların değil sadece sen de yeter...

Geçmez dediğim günlere şimdi gülüp geçiyorum.
Gecemi gündüzümü bir yapmış boş döngüdeyim...
Gün gelir istemem için bir sebep olur diye umuyorum,
Tanrı tarafından, göremeyeceğim bir görgüdeyim.

Sana, hayır sen belki... ya da sanki siz gibi de sendir...
Gelir ölüm bile senin gibi kırsa kapımı ele geçirse beni,
Yine ölümden sonra kazanıp, kaybedeceklerimdendir,
Bunca olgu sonunda gösterdiğinde gideceğim yeri;
Aynı türden iki cins farklı olan yarımından ikizimdir.