Yarımdan Az Önce Şiiri - Nevin Akbulut

Ben belki de geçmişi anlatıyorum ya da geleceği
Her gelecek geçmişin aynı değil midir?

***

Sahi kim kaldı benimle şu an’a kadar
Yarısı batan güneşten başka hiçbir şey ısıtmadı beni
O da yarım yamalak
Her donma zamanım güneşin batışına denk gelirdi
Ve ben tam yarım yamalak kurtulurdum

Yarım şiirler okurdum
Yarım hikâyemi anlatırdım daha fazla üzülmesin diye dinleyiciler
Bazen de sonunu değiştirirdim şiirlerin
Başladığı gibi bitmesine müsaade edemezdim

I

Düşünüp derine daldıkça kayboluyorum
Daha fazla kaybolmak istiyorum sonra
Düşünmek için

Tam daldığım yerden, bir şey oluyor çıkmak zorunda kalıyorum
Tam düşünemiyorum, tam yürüyemediğim gibi
Oysa ben koşmak istiyorum
Her şeyden, herkesten kaçmak için
Belki daha hızlı koşarsam yaklaşırım kaybettiğim kendime
Belki yine harfler benim olur
Ve gerçekten hikâyemi anlatabilirim o zaman
Yarımdan az önce

II

Güneş dağların ardında birikiyor, batarken
Kim bilir belki umutlar da orada birikiyordur
Güneş umut demektir
Muhakkak her aydınlık, umutla var olacaktır
Kopan uçurtmaların güzel kuyrukları
Bence hâlâ oradadır
Çünkü kimse istemez güneşin kaybolduğu yere gitmeyi

Ama biz gidelim
Kopan uçurtmaları koparalım, tellerden
Yakalayalım güneşi
Biliyorum orada birikiyor
Ne kadar ayakta kalabilir ki
Oturmak istiyor güneş de tıpkı bizim gibi
Dinlenmek istiyor dağın kucağında, kimse görmeden
Bazen delirip koşmak istiyor
Kim tutabilir güneşi

Doruklar susamadan, dağlar susmadan
Kim ölmek ister benimle

III

Bana gelebildiğin her saat bayram
Geldiğin her yeri bayram yeri ilan ediyorum
Ve seninle aynı güneşte, elimizin aynı yönden yanmasını düşlüyorum
Yanar mısın benimle, yarım yamalak
Gitmek biraz da ardında bırakanı yakmak gibidir
Ben hep senin gelişindeki güzel hâlini düşünüyorum
Daha güzel oluyorum gelişinle

Seni bulduktan sonra hep iki kişilik konuşuyorum
İki kişilik düşünüyor ellerim
Ama ben yine yarım yamalak üşüyorum
Bir yarımı ısıtan sensin biliyorum
Diğer yanım donuyor

IV

Çayın yüzüme vuran dumanında saklıyorum düşlerimi
Sıcak tutsun diye
Çay en çok içimizi ısıtan şeydir
Düşüncelerim donmasın istiyorum
Seni düşünmeden duramam çünkü

Sen çayını yudumlamaya devam et
Her güneş batarken beni düşün
Ve ısıttığım hayallerin buz tutuşunu
Ellerimi sonra
Ellerindeki habersizliğini düşün

Yudumlama vakti boyunca düşünüyorum ben bunları
Ve yudumlayamıyorum
Boğazımda yine o kocaman düğüm, adını bulamıyorum
Her gelişin, bir de gidişi var biliyorum
Ama konduramıyorum gitmeyi sana
Güneşin dağın arkasına konması gibi
Yakışmıyor gitmek

Kim tutunurdu bu kadar hayaline
Bu düğüm gitmekle gelmek arasında bir yerde
Her gidişinde o kadar yanar ki hayaller
Ben içimdeki düğümle can bulurum
Sonra sen gelirsin
Yeniden doğarım gelişinle

***

Gidip gelmelerden yarım kalıyorum
Kalmalarda eksiliyorum
Gittikçe kıpırtısızlaşıyorum
Yarımlaştığım gibi azalıyorum

(On Temmuz İki Bin On Üç 16 30)