Bir sevinmek geliveriyor ,
Dost yüzlerin sakin duruşuna,
Taş gibi soğuk esen rüzgarın arasından,
Yarım ekmek köfte uzatan elin, yaban şaşkınlığı.
Bir yaşamak hali tütüyor adamın yüzüne,
İki metre aşan buz sarkıtlarına rağmen,
İçinde ki dipsiz boşluğuna da,
Seni tutan sevgili geliyor aklına, bırakmadan
Yeniden nefes alabilmek hali geliyor,
Özgürce, kelimelerin yorumlanmadan
Sonra gitmek geliyor, elde olmadan!
Sessizce gitsem, özgür kalırmısınız ?
Neden bilmem, sen hariç her adım aynı,
Yokum, tüm geçmiş zamanlarım silinmekte.
Bir sarılsan dünyayı yok zannetsek gülüm,
Tüm sarılmanın varlığın da, tam olsak...
Gün An, Yarım zamanlar
Saklı Bahçe, 227., 10.01.2017
Kayıt Tarihi : 20.2.2019 18:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!