Beş yaşındaki çocuk samimiyetiyle severdim
Şeksiz şüphesiz, ölesiye bir sevgiydi benimkisi
Karanlık düşünce oturacak mekan bulamazdı zihnimde
En çok ‘yapmaz’ dediklerimiz acıtır ya canımızı
Acıdı defalarca ruhum, yıldırım şelalesine maruz kalmışçasına
Daldım yine eskimeyen hüzünlerime
Düşündükçe nasır tutuyor yüreğim sevmelere
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta