Havada asılı bulut gibi kalan hayat,
Ben ona koştukca, o hep benden uzak.
Dokunmaya kıyamam, dokunsam dağılacak,
Hep bu sahneler benim yaşadıklarım...
İçimde birikti, yarım, yamalak duygularım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta