Yarım Yamalak Ben..Tam Ben..

Çocuktum,
Anlamsız duruşlarım vardı. Ellerim nerede olması gerektiğinin farkında olmayan... ve bacaklarım çarpık.. Gereksiz bir çizgi film karakterine bürünesi vardı aptal sırıtışlarımın.. Ne yandan ayrılası vardı saçlarımın, ne ortadan...öylesine dağınık.... Gülmeler ve ağlamaların tam ortasında duruyordu dudaklarım.. ve yüzümde anlaşılmaz bir tereddüt..Kim olması gerektiğini bilmeyen beynimin acaip zonklamaları...

Küçüktüm.
Olaylar iz bırakıyordu vücudumun garip yerlerinde ve kocaman insanlar buna yürek diyordu.. Tanımıyordum ince kırılmaları...Konuşmalarımın ne büyük anlamları vardı ne de duyduklarımın büyük yansımaları..Gelip geçiyordu rüzgardan savrulan,incecik kurumuş kum taneleri gibi...

Yabancıydım..
Herşeye ve herkese..Büyük kalabalıklar içinde saydam beher bardakları gibi önemsiz... Varlığımı farkeden tanrıma şükürlerimin ardından kelimelerin o son üç noktasına ulaşmak istemenin komik, sıkıntılı heyecanındaydım...

Büyüktüm...
Gereksiz mütevaziliklerden sıyrılmış kırmızı balon kıvamında ukalalıkla..Salak insanlara ve insanların salak olaylara yorum yapıyor oluşuna inanılmaz kıl bakan..Herşeyi gören ve duyan..Ama istediğini içine alan.. Çemberin dışında bırakan küçüklükleri...

Kadındım..
Tüm kapalı giysilerime inat, bakışlarımın aynadan tekrar yüzüme yansıyan dişiliğine bakıyordum..Kıvrak ve pratik zekamın bütün enstantenelere aynı anda hazır cevapta bulunuşunu izliyordum hayranlıkla..Tüm erkeksi duruşlara, konuşmalara inat dik, kadınca duruyordum...

Erkektim..
Düşüncelerim, kollarımın aksine güçlü duruyordu elimdeki narin kadehin üzerinde..Bir şarap tadı vardı üzerimde ama inatla sarhoş olmuyordu beynimin içindekiler..Bir nara atası vardı kollarımın..Yarım açık..ve bacaklarım ısrarla her an futbol oynamaya hazır duruyordu...

Çelişkiliydim..
Ne oydum ne bu..Bir yerde duramıyordum..Bir ben olasım vardı bir başkası...Bir öyle düşünesim vardı bir böyle..

Kararlıydım bugün içimdeki bu ayrı adamları, kadınları, çocukları, yaşamları tanıştırmaya..Ve ısrarlıydım kavga kıyamet hepsini aynı bedende toplamaya..İsyan çıkarmaya..Benim bu evet...evet hep aynı değilim.Aynı anda bir kayıkta açılırken evrene ters de düşsem aynı anda kahvemle soğuk terasımda olmaya kararlıydım..
Bugün kıyamet günü evet..Ama ya ben kabul edeceğim hepsinin ben olduğumu..Yada o benler benden ayrılacaklar..
Hadi bakalım kim kimi yenerse..