dipsiz sokaklarda
bin yıl geçmiş sanki
duvarların sessizliği
geceyi sararken
çizikler var yalnızlıklarda
kahkahalar boğulmuş
hatıralar son istasyon,
çoraklaşan evlerin
ilk yalnızlığı değil bu
yağmalanmış umutlar
ölüm döşeğindeyken
zemheri ayazında kalmış
begonviller
sevda kalemi sus-pus
göklerin yırtılan sesi
mezar taşlarında yankılanıyor
ve aşk
telleri kopuk gitar gibi ortalıkta
şarkılar
yarım
yamalak... 25.11.2013
Kayıt Tarihi : 25.11.2013 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!