Yarım Şiir Şiiri - Cinan Emanet

Biliyorum suçluyum;
Güzelliğine layık şiirler büyütemedim
Zifiri karanlıklarda.
Yüreğim ayaklarım kadar çıplak...
İzafi bir intihar gözlerime dolan.
Şimdi her gözyaşı damlasında
Kutsuyorum seni…
İlahi bir ağıt büyütüyorum sana
Mucizevi efsaneler gölgesinde.
Ağlıyorum; sana, bana ve en çok da bize…

Gözlerinde yasak sevişmelerin
Günahı duruyor.
Arsız öpüşmelerin zehri dudaklarında hala.
Ne kadar gizlemeye çalışsan da
Ele veriyor buğulu öpücükler kendini…
Tarih sıfırıncı asır,
Saat kıyamete beş var…

Sana yeni sıfatlar devşirdim,
Hiç kullanılmamış - hiçbir şeye benzemeyen- benzetmeler…
Borcum olsun
Yazamadığım şiirler, dökemediğim gözyaşlarım.
Öderim elbet sevdanın Araf’ında,
Bir ömrün hesabında.
Katili bendim içimdeki çocuğun, gözlerimdeki umudun
Veresiyesi çoktu günahların…

Bakışlarındaki öfke kadar
Alev alev yüreğin.
Ateşe atılan İbrahim gibisin;
O kadar masum, o kadar yakın ateşe…
Yalan yere edilen yeminlerden sıkılmışsın belki de.
Coğrafyanın engebeleri okunur yüzünden.
Ellerindeki çatlaklar şahididir yaşadığın iklimin.
Kırık sevdalarda ne biriktirdiysen sensin.
Tanrıyı zikrindir elemin.
Bense avuçlarında sevda kırıntıları biriktiren bir acuze,
Kem gözlü bir dilenci,
Yalancı belki,
Belki iyi, belki de kötü.
Bu kadar işte ikimizin toplamı…