Yağmur yağıyordu o sabah
Kirpiklerimden süzüyordu yüzümün karasını
Bakışlarımı aldı götürdü sokaklardan
yağmur değildi hasretti yağan.
Kimse bilmedi kimsenin dilinden
Her adım kendi yalnızlığına yürüdü
Kendi yalnızlığını örttü açılan her şemsiye
Her dil, kendi idamının kıyamında.
Tepemden ayak ucuma işledi
Çehreme düşen her damla
Adını ömrüme kahır eyledi
Delikanlı ömrümün alın yazısı…
Arştan damla damla tenime deydi
Derdini ömrüme ömür eyledi.
Ne kadeh ne şarkı anlatır beni
Gözbebeklerimden ağırtır sevdan
İlmek olup tırnak uçlarımdan süzülürken
Ayrılığın resmi olan gölgem
Uğurlarken sendeki beni..
şöyle demişti yerli dedem
Ona gidince, ona gidersin.
Ona gidince, onda yaşar nefesin…
Sana gelmiştim
Göz kapaklarının tam dibine
Dizlerinle kalbinin orta yerine
Kör eden huyu vardır sevdanın
Göz bebeklerine yerleşeni göremezmişsin
Unuttu demeyi dağlı dedem.
Senin de gönlün yaralıymış dediydi bana
Çıkarken duvarımdan, hüzünlü karınca.
Sana gelmiştim..
Geçer dedin.
Sen sadece geçer dedin.
Bin asırlık yolculuğumu sana kavuşturan Rabbim..
Seni de şahit tutmak dahil mi sevdaya ?
Geçer dedin..
derdi neydi ki benimle aşkın
Ben de en sadesiyle seni sevmek istedim
Ahh benim delilik nöbeti kalbim
Deliler gibi sevdim mi dersin.
Devam edecek….
Yalçın GülerKayıt Tarihi : 7.1.2022 17:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!