Yarım Senfoni Şiiri - Bülent Kiraz

YARIM SENFONİ
I
Masamda dondurulmuş gülüşün
Ve ipe sapa gelmez paronayalar.
yalnız dudaklarım
yüzyıl daha yalnız kalabilir
dudaklarında çoğalabilmek umuduyla.
Ellerim kurudu,
çatladı
kadın teninden uzak.
tenindeki derman umuduyla.
Bir mahkum yatacağı yılları bilirse
anlamlıdır direnmek
bir damla özgürlük olsa da sonunda.
Ya ben
ben kaç yıl
kaç yıl beklemeliyim sence?

Ey uzak kentlerin yalnız yolcusu
aç o alev gözlerini
sokulup yanına yanasım geldi.

II
Uyanıkken de
rüya görebilir mi insan?
belki de denemeli.
Kilometrelerce uzağındayken
yanı başımda görebilir miyim seni?
kurumuş dudaklarımı
dudaklarına dayayıp
içebilir miyim kana kana?
Çatlamış ellerimi
her santim-metre-karesinde
gezdirerek erişe bilir miyim
teninin yumuşaklığına.
Ey uzak kentlerin yalnız yolcusu
soyunup koynuna giresim geldi.

III
Belki de unutmalı bunları
belki de seni…
yüreğim ve zihnimdeki
sevginin karşılığısın
ey sevgili!
yaratmaksa bu, bir şeyleri
yaratıcıyım bende senin gibi.
yaratan
Yarattığı nesneyi
yok edebilme yetisine de sahip olmalı
bense
yarattığım şeyin kölesiyim şimdi
mutlu bir köle…
yaratılanı yok etmek
ihanet değimlidir birazda
kendine,
emeğine.
yarattıklarına tutunarak
yaşamalı insan
tutunarak
ulaşmalı yarınlara.
IV
Elimde
sahilde sabahladığımız
günden kalma bir fotoğraf.
güneş yeni doğmuş çocuk
ve arkanda.
sen
sen ve gülüşün…
gül teninde tuzlu dudaklarım.
öpüp irkiliyorum
bütün tekrarları yaşıyorum
bir
bir
öpüp irkiliyorum
irkiliyor yaşam
kendi ikilemi içinde.

Hazırlan
Güneşi yak
Gülüşünü ısıt
Yolları kes yüreğinin haritasından
Bekle beni…

V
Büyük aşklar
serüvencilerindi
ve terkileri acı yüklüydü

Onlar hep emindiler
bakarken de
öperken de
yitirmişlerdi aşığı
-aşk- kalmıştı ellerinde.
ama hep emindiler
emin olmak
yitimini engelleme cabasıydı birazda
engellenmesi imkansız olanı.
aşkı ölümsüz kılan ölümdü
aşkın ölümsüzlüğü adına
öldü tüm aşıklar.
Kerem gibi yana yana
Mecnun gibi döne döne

VI
Her bestenin bir ritmi var
kuşun
maden işçisinin.
Senin ritmin yok
yitirdik ritmini tüm ezgilerin
ne zaman
heyecanla
konuşmak düşse aklıma
notalar perişan
ben tarumar
Ve yarım kalır tüm senfoniler.

ey uzak kentlerin yalnız yolcusu
uzanıp yoluna ölesim geldi…

Eylül 2000
Antalya