Yarım Roman-lar Şiiri - Reşat Öztoprak

kazanmak diye bir şey yoktur hep hayatta
aslında gördüğümüz onca yenilgiyle bunu iyi biliriz.
gidebiliriz mesela
yarım kalmış bir romanın tam orta yerinden;
bırakmışlığımızla o yarım kalmıştır aslında.
bunu da iyi biliriz.
herkesin bitmek bilmeyen bir romanı vardır
ve hepsi tam yarısındayken kesilir;
istemeksiz bir şekilde hem de.
90 yıl sayfalı bir roman da yarımdır
ve 1 aylık roman da.
gidebiliriz aslında hiçbir şeye sahip olunduğunda,
sahip olunduğunda gürültülü kelime kalabalıklarına;
sayfalar ıssızlaşıp terkediyorken günden güne ömrü
sadece karalamanın faydasız olduğunu anlayabiliriz.
sokak sersemliğinde kaybolurken insan kılıklı şehirlerde,
postallara yapışmış kumu temizleyip yelken açabiliriz
o duvar sonrası engin okyanuslara.
fırtınaların olmadığı bir yerden göz alabildiğince kahve
renklerde soluklayıp toprağı;
rüyalarla mektuplar gönderebiliriz,
veda etmeye cümle yetmeyenlere.
sevgililer edinebiliriz bulutlardan ve yağmurdan,
bir de mevsim eylülse ve kızılsa batan güneş
o hüzün bakışlı bulutlar ardında,gidebiliriz aslında.
roman yazan kişi niteliğinde son noktasını koyabilmek,
nerede nasıl sayfaların mürekkebe bulanacağını bilmemek
gibi değildir alışılmışlığın o ardında.

ardarda geçmiş cümle içlerinde neyin nasıl olduğunu,
yeşil renkli yaprakların solgunluğunda anladığımızda;
vaktin artık geç'e vurduğunu anlayabiliriz aslında.
aslındalar çoğalmıyorken sayfalarda,
içi sayfalardakinin eriyen kar suyu olması;
güneşin çokluğundan değil aslında...