Tutkularι n,
Bittiği yerlerde başlayι p,
Bitmişlerdi,
Sabahι n,
İlk ι şι klarι gibi umut dolu,
Geceler kadar kapkaranlι ktι lar.
Ve gecelerin karanlι ğι yerini,
Günün ilk ι şι klarι na bι raktι ğι nda,
Erkenden
Çekip gittiler.....
Hep umut,
Hep gelecek doluydular başlangι çta.
Sonrasι nda ise,
Hep birer yalnι zlι ktι lar…..
Kimi zaman birkaç mι sra,
Birkaç damla gözyaşι ,
Bazen birer kadehtiler…
Ama hep boştular……
Ne duyabilmek,
Ne hissedebilmek mümkündü onlarι ,
Güzelden de öte belki de “Şuh”tular..
Silindiler zamanla,
Ne bir tad kaldι geride birlikte tattι ğι mι z,
Ne de bir şarkι kaldι ,
Birlikte söylediğimiz..
Şimdi bir avuç mι sra,
Ve yarι m ömürlük sevdalar kaldι geride…
Kayıt Tarihi : 31.5.2009 21:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!