Yarım Kalmış Şiirlere Saygı Duruşu

Bir değişiklik oldu fitili ateşleyen
Kış her şeyi dışlarken
(Ki en iyi bildiğimiz şeydir dışlanmak)
Sarışın bir kadın çıktı sokağa
Lahavle çekti çatıdan sarkan buz
Yürümeye üşenirken
İmgeye koştu hayal dünyasının atları
Fonda güzel bir melodram
Kirpiklerin şaşırmasıyla kapandı jurnal.

Linç edilmeseydi
Dilsiz, dinsiz, lekesiz bir inci doğuracaktı kadının kalbi
Ziyadesiyle mevsimin devrime ihtiyacı varken
Beraberinde pek çok şeyi yenileyecekti belki de
Lakin daha çok acı çekmesin diye
Ayağı kırılan her atı öldürdü yaşlı cellat
Kendiliğinden eridi çatıdaki öncül buz
Kızgınlık ve kırılganlıktan olacak
Kalemi oynamadı hiçbir şairin
Kutsal bir istisna değilim ben!
Derhal özgün cümlelerimi özenle katlayıp
Boy hizasından yukarıya astım
Epiloğu olmasın bu şiirin.