Yarım Kalmış Gazel

bir yüzü uysal bilgeydi diğeri öfkeli çocuk
şiir taslağından çıkarılmış dizeler gibi kederliydiler

bir beyit olmaya ramak kalmıştı ama
dar vakitlerdi işte devamlı zil çalıyordu

bilge, sözlüklerde adı hiç geçmemiş “gül”ü,
kırmızı bir buğuyla yazdı öfkeli çocuğa bir gün

çocuk, öyle bir dövdü ki bilgeyi “gül”le.
ışıklı gecelerden çekilmiş kibrit kibritti dikeni gülün

–es- (ya da) - sus- (ikilik yeterli)

sustu bilge: bildiğin çocuk oldu öfkeli
çocuk büyüdü: bir bilge filozof. ey bilge!

bin kitabın harfini kül edip döksen kalbime
bu mevsimsiz yangını söndürebilir misin!

bul artık yolunu yaşamı sağaltmanın
yoksa kuşlar yarım kalmış şiirler kadar kederli