Yarım Kalır Sücudum Sevdaya...

Zaman el pençe durunca geceye,
Duvarlarıma sükût vurur.
Gözyaşlarım siner avurtlarımda beliren kızgınlığa,
Doğrulurum yurtsuzluğumdan
Ve yalnızlığın demir parmaklıklarına asarım düşümü.
Mahşeri bir sel gibi akar anlarım, anılarım
Ve başlar yine yangın…
Ayın şavkı unutur eşiğimi, el olurum
Ve fikrim sancılanır, yürür içimde salgın…
Bir tutam umut sığınır pencereme,
Heyhat! Tez dolar daim vakit.
İkrarım dolanır hıçkırıklarımın deli sesine
Ve yine yalan ve yine karanlık olur bu lahit…
Yürür zincirlerim
Yanık bağrımın nazenin gerdanında,
Tefekkürüme üşüşür günahlarım
Şavk boğulur, dönerim ta en başa…
Kulaklarımdan tutar şedit bir gürültü,
Kırılırım cam çocuklar gibi.
İsimsiz rüzgârlar kundaklar beni,
Kanatlarım iner yedi kat; uyurum.
Ve bağlanır gözlerim
Yarından kalma bir resmin burukluğuna;
Soğuk, karanlık, kayıp bir kentin avuçlarına…
Kirlenmiş cennetlerin üşümüş nehirleri akar
Varlığımın avlusuna,
Vurur vuslatın cansız bedeni
Ellerimin nasırlı kıyısına;
Umutlarım yuvarlanır gözbebeklerimden
Ve mesken tutarım feryatları ben…
Gözlerim tüneller kazar ziyalara, bir soluk yarına;
Nihayet bulur çırpınışlarım,
Demir alır yolculuğun seyri… Ne bir işaret
Ne de bir ışık bırakır resmin intizarına.
Kayıp kentin salıncaklarında dara durur umudum
Ve hüznüm taşa tutar beni…
Kül rengi melekler soyunur karşımda,
Günah yüklü kanatlarını bırakıp ayakuçlarıma
Çekilirler, çekilirler öteki gecelerdeki konukluğuna.
Şehrin ışıkları elveda derken geceye
Yankılarım demir atar güneşin doğum sancısına.
Derken kapım çalar,
Mahmur gözlerim bırakamaz kayıp kentin rengini,
İlkin sevdam irkilir hasret sinmiş yatağından.
Açılır kapım; zaman rükûa varır yeniden geceye
İtirazım susar;
Sevdam döner, gider; küser gözlerimdeki resme.
Ve sücudum ve sücudum
Yine yarım kalır ısındığım çıplak tende…