İçime hasretin pimi çekilmiş,
Gözlerim nemli ve elemli.
Kah Eminönü İskelesinde,
Kah İstiklal Caddesinde,
Son nefesini ararken mümkünsüz adresinle;
Sen şimdi oralarda,
Senli İstanbul kokuyorsundur her yağmur sonrasında.
Senden bir kırıntı bulurum umuduyla
En çok da en sevdiğin yere gidiyorum
Geçtiğin yerlerden geçerek.
Oysa ki ben ekmeğin ufağını düşürmezdim günah diye.
Yüreğime ekmeğimi kazandığım,
Yetmiyor nefesim.
Ben sana yakalanmışım.
Bitkinim halim harap;
Ayaklarıma asılıyor toprak;
Kah gördüğüm rüyada,
Kah sen diye diktiğim çiçekte...
Son nefesini arıyorum mümkünsüz adresinle.
Sen şimdi yurdunda,
Senli İstanbul büyüyorsundur her yağmur sonrasında.
Kayıt Tarihi : 20.8.2017 22:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/08/20/yarim-kaldim-son-nefesim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!