Yalnız denizin,tarihin değildi seni güzel kılan.
İnsanlar,martılar,soluduğum hava,içtiğim su bile,
Renk kattı siyah beyaz resimlerime.
Suyu gümüş,ekmeği buğday,toprağı altın renkli şehrim.
Boğaziçi'nde neşelenirdi kalbim,
Beyoğlu'nda kendimi özel hissederdim,
Üsküdar'da ruhum bulutlarla koşuştururdu,
Alıp götürürdü derdimi dalgalar,
Deniz feneri olurdun sen,gecelerime.
Sanki buralarda hava yok,güneş yok.
Gürültün bile ayrı güzeldi senin,
Ninni gibi gelirdi,uykusuz akşamlarımda.
Şimdi birşeyler,bir parçam eksik sanki.
Ah İstanbul! İsteklerin,anıların buluştuğu şehir,
Nereden bulurum seni? Nasıl duyarım kokunu?
Sakın yokluğunu hissettirme bir an bile bana,
Sensiz çok yalnızım,yarım kaldım buralarda.
(NİSAN 2005)
Mustafa Oğuz 2Kayıt Tarihi : 27.6.2005 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!