Yarım Kaldım Şiiri - Bilge Erol

köyüm vardı benim
yemyeşil dallar sarkardı duvarlardan
tahta kapılar gir diye seslenir
yolları sular kesip
dur burda kal derdi
kalsaydım keşke
hiç gelmeseydim buralara
tozlu topraklı yollarda
çamur olsaydı paçalarım
hatıralarda kalmasaydı
gülen gözler
gitmeseydi sevdiğim
böyle yalnız kalmasaydım
beni bırakıp gidecek böyle sevmeseydi...
ben baharın kızı;
gözümde yaş eksik olmaz
gülerdim ben köyümde
oyunlar oynardım
koşturmak farzdı
kirazlar, erikler dallardan sarkıp
ağız sulandırırdı
betonlar daha adım atmamıştı köyüme
kazıyıp silmemişti dozerler hatıralarımı
hani şu koca halamın elması vardı ya
orda arılar sokmuştu
hani arka düşüp ölen kirpiyi
ameliyat etmeye kalkmıştık
sabahlardan akşamlara kadar
salıncaklarda sallanıp
yıldızlı şarkıyı söylemiştik
ben köyümde mutluydum
seni tanımamıştım daha
aşkı öğrenmemiştim
kısacık zamanda yüreğimi uçurmamış
kalbimi ayrılıkla kirletmemiştim
her nefes alışım kadere
şükretmekti yoluma çıkardığı için seni
ama şimdi sitem doldu yüreğim
yinede dökülmedi dilime
kapanmışım dört duvar arasına
insanlara yol göstermek neyime
ben kendime rehber olamadım
yanlış bu pusula
yönüm değil köyüm
eksik diğer yanım
yarım kaldım.