Yarım kaldık Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

yarım kaldık..

meğer yüreğin ağzında öpmemişsin
yanılmak, yanılmaz yangından bin beter nar- ı mekan
yıldızlarını söndürdün gecemin, kendiyle soldu ay
niceden sonra gözlerim doldu kendiyle kurudu
mesafesini koruyan iki yıldız gibiydik
dolaştık durduk gök göğsümüzde..
cüzzamlıydım dokunsan bulaşacaktım
dokunmadın ahraz kaldım.
oysa sen kendi iç sularında yaralı
yarısı batık gemiydin.
ben aşk savaşlarında yenik sefer emriydim.
hayasız pehlivanca son bir kez kaptanlığa soyunmuştum
kurtarmak için seni iç sularının burgacından.
göğsümün limanına çekecektim onaracaktım kadavranı umut buya..
son bir sefere çıkacaktık açık denizlere okyanus ötelerine
bir heyacan bir heyecandım ki, sorma gitsin..
yaşama sevinci yürek yürek çarpıyordu şuramda..
bütün açık denizler önümde sessiz ve kımıltısız uzanıp
fethime hazırlanıyor gibi geliyordu gözümün önüne
bu sefer görkemli olacaktı ..
birde baktım ki, ne göreyim.!
sev da köy evlerinin kısık ışıkları gibi yüzünü saklamak da
o dem yumruğumu sıkar etimi tırnağıma yedirir
tırnağımı avuçlarıma geçirir, dişlerimi yer
dolan gözlerle uzak lara sessizce ağlardım.
bir kez daha hayatı ıskalardık, anlardım..
kalkar tıkanık, suskun yürür yol ayrımında ayrılırdık.
ardımızdan bir çöle bakar gibi uzun uzun susar,
azala azala hıçkırarak ağlardık.
yeşilce köyde birer kuru daldık
yarım kalmış sevişmelerimiz kadardık,
yarım kaldık..