Kuş vakitleriydi artık narin deminde süzülen
Baharlar ki buğulu tren camları arasında
Ardı arkası kesilmeyen eski bozkırlar
Hüzün düşmüş, kar tutmuş avuç içlerini
Bir bozgunun yanılıp gökten düşmesiyle.
Ol yalnızlık dedim adına kara zemheri
Masa üstünde kalmış eksik kağıtlarıyla
Göz yaşlarını silen ihtiyar eller...
Rengarenk bir dünyanın etkisiyle susturulmuş
Acıya mahkum kırık kitaplar.
Bu senin devrin artık
Mavisiz deniz, uçmayan kuşlar kadar.
Murat Gündoğan
Kayıt Tarihi : 15.8.2020 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!