Yarım Kalanlar Şiiri - Beyza Ceyhan

Sözlerde kaldı belki de hep bir şeyler
Biz yaşamaya çalıştıkça hep sözü edileni
Gömüldü kalbimize aşklar, sevgiler
Dile getirmekten korktuk belki
Belki de dilemekten
İsyan edip ağlarken
Bu gözyaşlarını hak etmekten
Sevdaya düşüp yanarken
Açamadık kalbimizi
Gözyaşlarımız sel olup akarken
Söndüremedik ateşimizi
Güneşin doğuşuna anlam veremedik yıllarca
Yağmurun yağışına
Rüzgar eserken usul usul
Cama her vuruşunda
Bir şeyler koptu yüreğimizden
Adını koyamadık
Evden okula gitmenin sevincini yaşayamadık belki
Ya da işten eve dönmenin verdiği mutluluğu kimi zaman
Belki zaman yetmedi ödevlerimizi bitirmeye
Belki zaman yetmedi güneşi düşünmeye
Belki de zaman yetmedi aşka, sevgiye
İstediklerimiz için savaşmadık belki
Avuçlarımıza bırakılanı yaşadık
Taşlaşmış beyinler taşa çevirdi kalbimizi
Sevemedik aşka hasretken
Göremedik en güzel bakan gözler gözlerimizin üstündeyken
Belki hayal etmekten korktuk
Uyumadık günler gecelerce
Karanlıkta yönümüzü bulmaya çalıştık
Işığa ulaşmaktansa
Hep unutmayı seçtik, yaşamaktansa
Belki de hep sevmek istedik engeller çıktı karşımıza
Belki de hiç aşık olmadık…
Ne yazık! Ulaşamadık
Belki de hep yarım kaldı bir şeyler…