Yarim Kalan Türküm Şiiri - Fahri Işık

Yokluğumu doldurdum kahır torbalarıma
Sefillik denen rezilliği yok etmeğe
Gözü yaşlı boynu bükük düştüm yollara
Üç çocuk beş horanta,
Benim dunyam tarsus ile mersin arası
Bazen ankara istanbul, izmir, şunun şurası
Umutlara yolculuktayım başka dünyalara
Yetmiş uç”ün son bahar akşamında
Amsterdam”a on dokuz onbeş yolcusuyum
İlini dilini tanımadığım ülkede
Hayallerim umutlarımla savaşta
İkisi kız biri erkek beş horanta
Yollara düştüm gözlerim yasta

Son kez suladım zakkumları
Kokladım sahillerini, öptüm akdenizin güllerini
Katı zırhlara bürünmüş bedenimden,
Hava alanında kimliğimi soydular
Parçalara bölündüm, kantarlarda tarttılar
Yokluğum benden ağır çıktı
Beni aldılar yokluğumu saldılar
Kahırlareımı gizladim görmediler
Kör şadi ağalıktan vaz geçmedi
Gelen sövdü,giden dövdü
Ankaradan bir zalim nida geldi
Ukur ovadan sesler inim inim inledi
Elveda yurdum, elveda misketlim
Atamın kurduğu başkentim
Kalırmıydı bize insafsızca vuran,
Yaşasaydı eyer, ulusumuz kuran
Yazık”ki erken gitti bizi terk etti
Bu vatanı yoktan var eden
Yaşamı zalimlere dar eden
Beş ay dokuz gün aynı dünyada
Yaşadım bebekçe bilmeden
Elveda aynı havayı soluduğum
Elveda sevdiğim doyamadığım
Yüreğimin evi vatanım
Elveda yarınım ümitlerim ülküm
Elveda benim yarım kalan türküm.