Yarım Kalan Şiirler

Kendime değer biçiyorum;
Ölümün kıyısından,
Yaşamın kırılganlığına...
Hayat, kadere bağlı
Kader, ruha
Ve ruh...

Rutin geleceğin hesabına
Yaramaz gençliğimi katıyorum.
Düz bir çizgi çiziyorum kendime
Sarhoş olmadan yürüyeceğim diye...

Sıfırlıyorum hayatı...
Ve sen,
Zamanın kaybolduğu bir an çıkıyorsun karşıma.
Görüyorum ya seni,
Gülüyorsun ya gözlerinle,
Dokunuyorsun ya ruhuma...
Tüm hücrelerimle canlanıyorum.
Salakça bir mutluluğun ardından
Ölesiye korkuyorum.
Sessiz bir meditasyona başlıyorum hemen:
Sakin ol!
Sakin ol!
Kendin olma,
Başkası ol!
Senden ne bekleniyorsa,
Öyle ol!

Vakitsiz zamanlardan
Düşünmeye fırsat bulduğum zamanlarda
Aklım, kalbimle oynuyor:
Ben, mükemmel, saçma, sonra, gurur ve çiçek...
Güzel, aptal, mantık, şimdi, aşk ve hayvan...
Kalpsiz de yaşayabilir insan!

Tarifsiz duyguları tarif edemeyen şiir,
Şiirselliğini kaybedip sonsuzlaşıyor.
Aşkı tarif etmeye çalışan tüm şairler,
Suskunlaşıyor.
Aşk anlamını hiç kaybetmiyor,
Benlikler ölüyor...

Cümlelerin sonuna ne nokta ne virgül
Ucunu açık bırakıyorum.
Yarım şiirler yazıyorum sana her gün...
Bitiremiyorum.
Senli hülyalara dalıp,
Unutuyorum...