Yarım kalan şiir Şiiri - Sare Yılmaz

Özüm, sözüm, iki gözüm..
Günüm güneşim, gündüzüm..
Sabahlarımı aydınlığa kavuşturmayanım,
Beni benden alıp benimle savuşturmayınım.
Dilimin bağını çözüp de beni bir türlü konuşturmayanım.
Ne bu öfke, ne bu kin!
Ne bu başına savrukluk..
Ben böyle mi sevdim seni?
Dağınık mıydım sana geldiğimde?
Misafir olduğumda gönlüne, yolculanıp giderken derleyip toplayıp gitmedim mi?
Tozumu bıraktım mı ardımda?
Bir leke gördün mü benden yana?
Ey benim kalbimin en kuytu köşesinin arsızı..
Biraz dur! Sakinleş..
Bak dağıttığım yerleri toplamaya çalışıyorum.
Hani kızıyorsun ya bana,
' heryeri dağıttın gönlümde aradıklarımı bulamıyorum' diye.
Sen bana kızma diye ben kıyılarına köşelerine de giriyorum,
sessiz sedasız yerlerine de ses getiriyorum.
Renksiz duvarlarını da boyuyorum ayrıca.
Ne kadar kirlenmiş kalbinin odaları,
Benim gibi temiz birisi girince sana ait olanlar hayretle izledi beni..
Ne çok rahatsız ettiler beni, sanki elinden aldım oyuncaklarını.
Sen oyuncak değilsin ki.
Sen oyun oynayansın!
Oyunları başlatıp sonradan kaçıp gidensin.
Ne çok mızmız birisin, zoru görünce hemen kaçansın.
Ardına bakmadan gidensin.
Senin yüzünden oyunlara da küstüm.
Dur bir dakika dur..
Ben oyun sevmem ki!
Niye beni oyunlarına inandırdın, sevdirdin.
Ben saklanmayı sevmem ki, yakalamayı da..
Ben öylece durmayı severim yıllar akıp geçerken herşeyi nasibe bırakmayı severim..
Niye beni aceleyle koşuşturuyorsun?
Bak nefes nefese kaldım!
Kalbim sıkışıyor şimdi.
Kalbim neyse de içimde sen varsın..
Ya zarar görürsen.
Benimle oyun oynama olur mu?
Ben oyuncu değilim.
Zarar veren de değilim.
Kalbimi koruyanım, içindekini saklayanım, sakladıkça kaybedenim.
Sonra yerini bulamayanım.
Mağdurum, kaybettiğimi bulamayanım..
Susamıyorum, bir bardak sen gerekirken, sana susamayanım.
Duramıyorum, sustur beni susamıyorum..
Dur dur.. sustur dedikçe küstür demedim.
Hem niye küstüreceksin ki?
Ben senden başkasını sevmedim ki.
İnanmadın değil mi?
İnanma! Ben zaten inanmadığından gidemedim.
İnansaydın giderdim, beni tanıyor derdim.
Varacağım yerin kendisi olduğunu biliyor derdim.
İnanma! Hem ben inandırmak zorunda değilim ki?
Bak zaman var, senin o çok sevdiğin hani!
Şimdi benden yana kendisi, söz verdi bana.
Sen çabalama ' ben inandıracağım' dedi.
Ne çok yazmışım ya, ne çok konuşasım varmış.
Sustuklarım sustaramamış beni..
Sadece yarım bırakmış, hikayemiz gibi.
Ve şimdi yarım bırakacağım bu şiir gibi.