Yarım Kalan Şiir Şiiri - Oğuz Bekar

Zemheri ayazında üşüyen şu ellerim,
Sevdanın defterine yeni bir ağıt yazar.
Ümitsizce nazlanır kalemim, mürekkebim
Nefsine yenik beden yağız toprakta yatar.

Üstünde kartal uçan gönül dağı dumanlı.
Ardında bekleyen yar, ayrılığa dert yanar.
Sanmam biter bu sızı, yıllar geçer sancılı
Gecenin karanlığı gündüze keder saçar

Leyla ve Mecnun gibi aşkı çilede buldum
Yıllardır çekiyorum, Leyla' larım sahtekar
Medet dedim, dilendim, nice dergaha kondum
Sevdanın tılsımını erenler bana sorar

Oy anam oy yanmışım, sevmişim işte seni
Ateş bir boy yükselmiş, kaynamakta kazanlar
Başlamışım çıkmaya sevda merdivenini
Sırtımda beyaz kefen, kayacak bu ayaklar

Halden anlayanım yok, çaresizim, yalnızım
Gece voltalarımdan usanmış kaldırımlar
Sanırım olacaktır, tez vakit, son durağım,
İsimsiz, kırık taşlı, yol üstünde bir mezar