Yarım Kalan Şehir Şiiri - Serkan Ökçe

Güller kuruduğunda,
Sonsuzluğa bir yemin ek
Ve sokaklarında yürürken bu yarım kalan şehrin
Dönüp arkasına bakmamayı da öğreniyor insan…

Özgürlüğü düşün, kocaman bir uçurtma
Süzülüp maviliklerin koynuna derin derin
Bir babanın bağrına siner gibi
Uzanıp kesiyor ipini uçurtmanın,
Bir celladın eli…

Karanlığın kutsallığında,
Gökyüzüne saçılan yıldızlar
Bir de yağmurun ardından, su birikintisine düşüyor
Sonra…
Çamurlu ayaklarımla yürüyorum üstünden
Nasıl olsa diyorum, nasıl olsa…
Hayat her şeye alıştırıyor insanı…

Anlat,
Bildiğin ya da bilmediğim kelimelerle
Çizmek istersen, düşündüğün gibi çiz
Ağlamakta bir anlatma biçimidir,
Boyamakta,
Bir yerlere yaslanıp uzaklara dalmakta…

Bazen,
Çok şey istiyor insan,
Bazen,
Tek bir şeye ihtiyaç duyuyor, bu yarım kalan şehirde
Ne zamandır yürüyorum ve gülmüyorum
En çok, en iyi öğrendiğim şeyi yapıyorum
Susuyorum…
Hep susuyorum