Yarım Kalan Hayat Şiiri - Mözgür Özbek

YARIM KALAN HAYAT

dertlerimi yüreğimde saklıyorum
toprağa gömdüklerimi saymıyorum
kimseler bilmez acıyla geçiyor ömrüm
ruhum terketti bedenimi nefes almıyorum
her gün yaşarken ölüyorum

bir dizi kervan olmuş dertlerim
hileli oyun oynar kaderim
vefasız fırtınalarla dolu yüreğim
gelen vurdu giden vurdu
yıkıldı umutlarım hayallerim

bıktım aciz canımdan kesildi nefesim
kabul olmayan duadan titriyor ellerim
dağlardaki sis gibi çöküyor efkarım
hasta yüreğim kırık gönlüm
sır oldu tarihe gömüldü sevdalarım

düşman oldu şimdi mazideki anılarım
dünden bu güne meyletmiş alın yazım
ömrüme deli fırtına oldu kaderim
ilaç kar etmez tabib çaresiz
merhem diye yaralarıma umut basarım

henüz çiçek açmamış umutlarım vardı
hep zamansız yaprak dökümünü yaşadı
paslı düşünceler kemiriyor yüreğimi
ruhumun direnişi gülüşlerim yarım
sokaklarda dolanıyorum ağlamaklı

bir kibrit çakıyorum geleceğe
isyan ediyorum kaderimi yazan kaleme
çöpe atıyorum umutlarımı esefle
düşlerimdeki üsütme sızan güneşi
aydınlığı ne varsa kırıp dökercesine

ne kaldıkı hayatta kederden başka
ömür boşa geldi geçti ah ile vahla
gönülde vefazsız yarım bir sevda
gönül kırdı yürek yaktı
gözlerimde yaş düş oldu rüyalarımda

toz bulutu gibiyim rüzgarda savrulan
gözüm yok vazgeçtim dünya malından
kaybettim yarınımı usandım yalanlardan
görmeden baharı kış üstüne kış geldi
kahrım çığ gibi kimse bilmez ahvalımdan

boş umutlarla avundu zavallı kalbim
yalan bir gülümsemeyle dolar gözlerim
şimdi hayalinde ağlayan bir çocuk gibiyim
saçları bozulmuş gözleri dolmuş
sanki ağıtlı hüzünlü türkülerde besteyim

yarım kalan acı dolu hayat hikayemde
ırmaklar sel gibi akıyor gözlerimde
umutlarım sandal gibi sarılıyor hayallerime
yaktığım mumlar korkakca sönüyor
yalnız bir gecenin karanlık hücresinde

m.özgür özbek