Yarım kalan dizeler Şiiri - Bahar Karapınar

Biten bir resme bakıp, eksiklikler görürsün, ama çizemezssin....
Boştur:anlam katmak için olmalıdır,
Tamamlayamadığın dizeler vardır.
Hep kafandadır,ama dökemezsiz yazıya...
İçli şarkılardır tesellin, konuşamadıklarına kelam.
Belki dersin: belki bu dağın ardında beklenen,
Belki, yarım kalan hayatının tamamlayıcısı.
Ömrünü çürütürcesine bekleyiştir bu...
Sonunda! yaşamaktan kaçınılmaz ayrılığı besler.
Hep buruktur bir yanın...
Acılarına sardığın sargılar,sıkar bedenini.
Diken olur dilin,
Zehirdir nefesin,
Düşsüz gecelerde,yokoluşlarınla kaçışların arasında,
Varlıkla yokluğun ortasında,çeteleşmiş bir savaşın içinde...
Liğme liğme eder her bakış,
Dokunur belli etmezsin her söz,
Süzülen yaşlarını saklarsın gözündeki,
Gülücükler süsler gündüzleri...
Nereye kadardır, bilinmez bir yol dur bu.
Düşücen anı beklediğin kadar,korku dolu....
Doldurulmaz boşluklar kadar BOŞ bir yol...
Issızlığını içinde saklar,sakladıkça uzar.
Tamamladığın an sa içindeki yokluğu! !
Biten bir hayatın,pençesinde bulursun kendini.
Azrailmidir selam veren! !
Bitmişliğin huzuru kaplar birden,
Kapkara kesilen hayatına,umut penceresi açılır.
Artık vardır kaçıcak bir yerin.
Yokoluşlarda başlayan bir yaşamdır bu,
Sonsuzluk kadar huzurlu,
Sonu bulmak kadar durgun.
Gidersin belli olmaz yokluğun,
Şimdi ıslak toprak saklar seni.
Sesin yok,ruhun yok,bir avuÇ toprak alıverir edresini.
Yaşarsın ebediyeti....