Yarım kalan çocukluğumun annesi

Yarım kalan çocukluğumun annesi
Burası eşkiyalar yatağı
Ölümün kenarı
Her gece beklerken sabahı
Bir gün güneş doğmadan kapanırsa gözlerim
O gün tutamamışımdır sözümü
Özür dilerim

Ey yetim çocuklarının annesi
Burası geçit vermeyen
Yolsuz dağlar
Kaç kişi gördüm
Sessizce ağlar
Hasretin ne zormuş meğer
Bende ağlıyorum
Her geçen gün daha çok özlüyorum

Şikayetim olmasın bu yaradana
Tek amacım kavuşmak sana
Odanda küçük bir yer ver bana
Havalar soğuk titriyorum
Sensizim işte üşüyorum