Geriye bakıyorum,
geride kalan aşklarıma şaşırıyorum.
Ne mutluluklar yaşamış,
yarım kalanlar için ne hüzünler tatmışım.
Gözünün üzerinde kaşın var deyip..
Bakışların sağda solda,
davranışın gidişin yanlış yolda
diye haksızca eleştirilip
sonlanan aşklar, yarım kalan tadlar.
Oldu, bu sefer buldum..
Yoksa turna mı,
acaba gözünden mi vurdum derken..,
bir süre sonra yiten kırılan hayâller,
sonlanan ümitler.
Çabaladıklarından geriye kalanlar
seni hüzünlü tebessümle mutlandıranlar..,
biraz, az, azıcık gibi olsa da
bir ömre yetecek kadar güzel..
Her anı ömre bedel.
Ya acılar ?
Yedi veren güller gibi her zaman diliminde..,
Defalarca bıkmadan
peş peşe göz açtırmadan
aman vermeden tekrarlanan acılar.
Kimi tsunami benzeri
her dalgasında depreme rahmet okutan
ruha düşman, ruhu boğan..
Ve azalan dehşeti, şiddeti ile
artçı depremler gibi yaşanan sancılar.
Ama günden güne daha az hissedilen acılar.
Bir süre geçince bıraktıkları iz.,
Zamanın onarması,
beynin uyumu oyunu,
ruhun doyumu ile belli belirsiz.
Kayıt Tarihi : 19.4.2020 20:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!