Yarım kalan Şiiri - Zümrüdü Anka

Öyle garip , öyle mahsundu ki gözleri
Beni görmedi , görmek istemedi belki de
Oysa ben onun göz bebeklerinde kendimi görmeye o kadar alışmıştım ki ,
Şimdi kendimi göremiyor ve bulamıyorum oysa.
Sadece onun göz bebeğin de mi buluyordum kendimi.
O varken mi vardım bende.
Şimdi neredeyim , nasılım sorsam nafile
Beynim cevap vermiyor.
O diyor da başka birşey demiyor.
O ne mi diyor , işte inan ki bunu bilemiyorum.
Evet acaba o ne diyor?
Ben o diye yanıp tutuşurken ,
O neler diyor acaba!
Neyse bırakayım bu düşünceleri ,
Hani ne diyordum kendime hep ,
Sevmek iki kişilik değildir ki ,
Tek başına da seversin dolu dizgin ,
Ama benim dizginleri tutabilecek takatim yok işte.
Döndüm baktım , kalmamış gücüm takatim.
Oysa , çok olmamıştı At binmeye gideriz dimi değişimin üzerinden ,
Çok geçmedi ki daha göz bebeklerinin içinde kendimi gördüğüm son an.
Neyse ne diyordum , bunlara artık yapacak birşey yok ki ;
Uzatmamalıyım , daha fazla yormamalıyım yarım kalan aklımı!
Zaten uçtu uçacak bekliyor eli tetikte.