Yarım Kalan Şiiri - Mutlu Esfer Fırat

Bir kadın kayboldu
Gecenin orta yerinde
Bir çocuk annesiz kaldı
Bir adam kadınsız
Bir aşk yarıda kaldı

Geceye sis çökerken yürüdü adam
Bir çocuk sıkıca tutmuştu elini
Örselenip duruyordu yüreği
Çocuk annesini soruyordu ısrarla
Cevapsız kalıyordu soruları
Ağlamayı yakıştırmıyordu kendisine adam
Ağlamıyordu
Şehrin suskunluğu çökmüştü üzerine
Ve bir gül daha kurumuştu elinde

Bir deniz kenarı yalnızlığıyla
Başbaşa kalmıştı adam
Bütün ümitleri karşı kıyıya koymuştu
Çocuk acıktığını söylüyordu
Aldırmıyordu adam
Birazdan sabah olacak diyordu
Çocuk susuyordu
Bir an daha bitiyordu öylece
Sessiz ve çaresiz bir bekleyiş ile

Bir kentin kalıntısı kadardı
Adamın harabe yüreği
Mevsim sonbahardı
Birdenbire ayaz oluyordu
Birdenbire fırtına sessizlik sonu
Çocuk bastırılmış açlığıyla
Terkedilişin sebebini soruyordu
Adam yine susuyordu
Çocuk
'Hep kadınlar mı terkeder,
Bir aşkı böyle öldürüp,
Sessizce giderler mi'diyordu
Adam yine susuyordu
Ve bir cam daha kırılıyordu
Çocuk kalbinin yanında

Şafak sökerken oturdular bir banka
Bir kaç simit aldı adam
Çocuk aşkı sordu bir de ayrılığı
Adam cevap verdi
'İkisi de birer yasa' diye
Çocuk sustu
Kalkıp yürüdüler

Bir kadın kayboldu
Gecenin ota yerinde
Bir çocuk annesiz
Bir adam kadınsız
Ve bir aşk yarım kalıyordu böylece

Mutlu esfer fırat