Hep büyümek isterdin çocuk
Büyüdün geri dönülmeyen bir yolda
Şimdi düşlerinde tamamlıyorsun
Yarım kalan serüvenlerini
Sana yürümeyi öğrettiler çocuk
Sana konuşmayı öğrettiler
Sevmeyi öğretmediler sevilmeyi
Bir çiçek demeti gibi gülmeyi
Salıncaklara bindirmediler seni
Hep düşmek korkusuyla yaşadın
Karanlıklarda bilinmeyen şeylerin
Korkunç görüntülerini aradın
Şimdi eksik kalmış şeylerin özlemi
Yanardağlar gibi fışkırıyor her tarafından
Ve sen tek başına kurtulmaya çalışıyorsun
Dibi görünmeyen karanlık kuyudan
Kayıt Tarihi : 13.12.2005 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!