Yarım Hayat Şiiri - Osman Bilgen

Kendimle konuşmaya başlayışımın bilmem kaçıncı saati
Uyku yok, zaten uyku bana gelse ben kendim de yokum.
Yoksulluğun maneviyat halinde ki karşılığıdır durumum
Odam dağınık ve sıradan bir ben
Kendine bile sahip olamayan bir insandır karşımda ki
Onun karşısında ki boşluğum ben..
Ve aslında koca bir yokluğum.
Ağlamanın bile gülmek sayıldığı bir haldeyim bu gece
Ağlamaya dahi halim kalmamasına rağmen
Düşünebilecek gücümün olması tuhaf..
Zaten gidişin de tuhaftı..
Beni rüyadan alıp kabusa taşıyan da belki bir günahtı,
Belki de mutluluğa giden yoldu;
Ya da yalandı..
Mutluluğum, umutlardan ibaret bir moladır artık
Güldüğüm anlar, ağladığım cümlelerin noktasıdır..
Senin bende ki azlığın kadar çoktur sancım
Halimdir uyurken ki halin
Vaktine yaklaşan bir fanidir bu şair.
Dünüm biraz da yarındır, beklediğim diğer yarımdır.
Ve hayatım, bu yazı kadar yarımdır..
n.b.