Şimdi yarım kalmış bir öyküyü tamamladı bu kalem,
Sonsuzluğun şairini bekliyor içimde avuttuğum çocuk,
Düş kırıklarından kendime bir sal yaptım,
Yüzün her mevsim düşsün içimdeki kayıp kente,
Gölgelerin sarhoşluğunda sana şiirler yetiştiriyorum,
Sancılı bir ağlayış başlar ölümün uzak olduğu ülkelerde,
Zaman avuçlarımın arasından eriyip giderken,
Bilinmez bir akibete bürünür suretin,
Sen sonsun´dur,bitişi olmayan.
Rüzgar bu kenti terk ederken senide yanında götürdü,
Yetişemedim,
Belkide istemedim sana yetişmeyi,
Çünki her ayrılık bir intihar kokar
Ve ardından başka bir gökyüzü başlar.
Kayıt Tarihi : 26.1.2007 17:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cebrail Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/26/yarim-hayat-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)