Yarım Gelirim Yarınlar Gelmedikçe

Hüküm verilmesin yeter ki
Aşk için
En çorak yerine gömülünce toprağın
Oldum olası tanığımdır kıran vurduğuna
delibozuk dizelere

Yaslanıp çarpıntılarına
Pişmanlıklarından öpüyorum kalbinin

Hangi renkte eser sonralara meydanlar bilemem
Unutmuşum bu şehri.
Yeniden döşenmiş bu efsunlu kaldırım taşlarını okşayamam

kime darılmıştır da kırılır ney’in sesi
söylesem de hükümsüzdür, sorma boşuna

Hiç kimselerin menzilinde
bütün rengini sahiplenirim
üstü örtülen melodilerin

en berbat
zerreye dönüşmüşüm götürün beni
Az mı az ama karşılıklı çağırın bizi birbirimizden
Sesi karakış olduğu zaman
kadranına pudra serpilmiş dakikaların
Donmak benden olsun

Sen şimdi hiç tanımayacağın
yeni yüzünle tutuştur nağmelerini gözlerimi unutarak.
En mahrem sonbaharlar susarım sana o zaman
Kaçıncı başkası olurum o an.
Kaçıncı başkası olmalıydım ki o an.
Kanar mı boşluk boşluğa değince şiir
bu ne'yin ne'si ?
Tamam, belki de böyle bir şeydir
Dilimin damağımın taş kesilmesi.