durmak yok
ta ki ölüm gelene dek
ta ki alfabe tükenene kadar
durmak yok
aç çocuklar doyana
yaralar sarılana kadar
durmak yok
ayva göversin
armut düşsün dibine
isyan gelsin diyene kadar
durmak yok
bahçeler yangına gidene
ağaçlar kesilene
bebeler doğana dek
durmak yok
üst yürüse
yar gelse geceler
küçük memeler büyüsede
durmak yok
| Durunca devriliyor insan..yürümek dengede kalma çabasıymış..demek ki dengemizi bulamamışız |
gülene yüz görmeden
can cekişeni fişeklemeden
taş duvarları yıkmadan
zalime iki kurşun sıkmadan
durmak yok duraklarda
al beni sırtına
mavi yazılı otobüs
raydan cıkan tren
gaz pedalı yapışmış araba
durmak yok
heyelan düşmeden gecelere
çekip gitmeli
durmak yok
köy yerleri
mavi deniz kıyıları
karşı sahiller
tüm eller
tüm diller
kurumadan
durmak yok
zehir zıkkım masalar
rakılar
rokalar
balıklar
ve kalamarlar
ve soslar sürülmeden yalnızlığa
durmak yok
ustaya uğramadan
akdenize kavuşmadan durmak yok
acılar
sancılar
ruhun bozukluları
tüm deliler
ve tüm şairler dinlenmeden
durmak yok
hep zıplaya zıplaya
feleğin gözüne vura vura
tırmanmalı dağlara
tırmanmalı tepelere
durmak yok
uçurum kenarında
sarılmadan gonca güle
gülmeyene
durmak yok
ey uyku
yarım gel içimize
gülme sevişirken bize
ben küçük
kadın taze
durmak yok
isyan çıkar heryerde
durmak yok/varım yürümeye
6 AĞUSTOS 2004
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 7.8.2004 20:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)