Ördüm sevgimi taştan duvarlarla,
Hüzünle boyadım dört bir tarafını.
Hapsettim kendimi yalnızlıklara,
Karanlık bir hücre misali.
Hafiften yağmur yağıyor yollara,
Biliyorum, yeşermeyecek yine dallarım.
Biliyorum, karanlıklarla kaplanacak yollarım.
Yanar yüreğim, yangınım.
Oysa anlatacak çok düşlerim vardı,
Toprak kokusuna hasret gibi,
Bir memleket sevdası gibi.
Bir yanım hep eksik.
Artık yalnızlıkların adamı oldum.
İçimde sonsuz ihtilaller,
Bir şeyler özler durur sol yanım.
Kanadı kırık bir turna misali,
Uçamaz oldum semalara.
Düşler yarım,
Yarım kalmış türküler gibi.
Sevdalar yarım,
Leyla ile Mecnun gibi.
Bilinmez yolların adamı değildim bir zamanlar,
Hep bir şeyler haykırmak istedim rüzgâra karşı.
Gittiğim yollar diken,
Bilmem neden düştüm ki ayaktan, elden?
Oysa bir zamanlar
Çalardım her telden.
Bir türkü gibi akıp geçtim
Bu hayat sahnesinden.
Hâlâ düşlerim yarım.
Yok mu bu dünyada
Bir anlayanım?
Unutma ki dostum,
Ben de topraktan bir canım.
Ersin Altun 2
Kayıt Tarihi : 28.12.2024 22:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!